Οι ουλές αποτελούν την απάντηση του οργανισμού σε μια έντονη φλεγμονή ή σε έναν τραυματισμό. Διακρίνονται σε: μετεγχειρητικές, υπερτροφικές, χηλοειδή, ατροφικές, μετεγκαυματικές και ρικνωτικές.

Στόχος μας σε κάθε χειρουργική πράξη είναι, εκτός του γενικότερου αισθητικού και λειτουργικού αποτελέσματος, μια καλή τελική ουλή.

Η μετεγχειρητική ουλή είναι, σε πρώιμο στάδιο, ερυθρόχροη και τεταμένη αλλά στη συνέχεια, με την πρόοδο της αναδιαμόρφωσης και της ωρίμανσής της, γίνεται επίπεδη, λεπτή, φυσιολογικής χροιάς, μαλακή, που δεν προκαλεί πόνο ή κνησμό.

Η απώτερη εικόνα μιας μετεγχειρητικής ουλής δεν είναι πάντα η αναμενόμενη, καθώς δεν μπορεί να προβλεφθεί ένας βασικός παράγοντας, που προέρχεται από τον ίδιο τον ασθενή και αφορά την ποιότητα επούλωσης που αυτός διαθέτει.

Τελικά, παρά τους προσεκτικούς χειρισμούς και τη φροντίδα του τραύματος, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα η ουλή να είναι εμβυθισμένη ή προέχουσα, να έχει χροιά ερυθρή, κυανή ή λευκωπή, να προκαλεί πόνο ή κνησμό και να είναι υπερτροφική ή να δημιουργεί χηλοειδές.

Οφείλονται σε υπερβολική παραγωγή ουλώδους ιστού, σαν αντίδραση σε προηγηθέντα τραυματισμό, σε άτομα που εμφανίζουν προδιάθεση.

Τα δύο φύλα προσβάλονται με την ίδια συχνότητα. Συνήθως εντοπίζονται στην πρόσθια επιφάνεια του θώρακα, τους ώμους, τον τράχηλο και το λοβίο του πτερυγίου του ωτός μετά από τρύπημά του.

Οι υπερτροφικές ουλές είναι ερυθρόχροες και τεταμένες και επιμένουν για αρκετούς μήνες. Είναι μεγαλύτερες σε μέγεθος και περισσότερο επηρμένες σε σχέση με την αναμενόμενη ουλή για το συγκεκριμένο τραύμα. Μπορεί ένα τμήμα της ουλής να φαίνεται φυσιολογικό ενώ κάποιο άλλο να φαίνεται υπερτροφικό. Σε αντίθεση με τα χηλοειδή, οι υπερτροφικές ουλές περιορίζονται στην περιοχή του τραύματος και παρουσιάζουν τάση υποχώρησης. Συχνά παρατηρείται κνησμός και ευαισθησία κατά την ψηλάφηση.

Τα χηλοειδή είναι ακόμη μεγαλύτερα, περισσότερο επηρμένα και συχνά ευαίσθητα. Επεκτείνονται πέρα από την περιοχή του τραύματος και συχνά διαταράσσουν την ανατομία της περιοχής αυτής. Δεν δείχνουν τάση υποχώρησης και συνήθως το μέγεθός τους αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου.

Οι πρόσφατες ουλές ανταποκρίνονται καλύτερα από τις παλαιότερες, λιγότερο ενεργές ουλές. Στη θεραπεία των ουλών αυτών έχουν θέση τα τοπικά κορτικοστεροειδή, η θεραπεία με laser και η χειρουργική βελτίωση.

Πρόκειται για ουλή που προκαλείται από απώλεια ιστού. Οι ατροφικές ουλές είναι ο πιο κοινός τύπος ουλής μετά από φλεγμονώδη ακμή.

Πρόκειται για ουλή που προκαλείται μετά από έγκαυμα. Οι μετεγκαυματικές ουλές αποτελούν μείζον αισθητικό και λειτουργικό πρόβλημα, παρά τις προόδους των τελευταίων δεκαετιών στην αντιμετώπιση των εγκαυμάτων.

Πρόκειται για σκληρή, υπερτροφική, διατεταμένη και συρρικνωμένη ουλή που προέρχεται από την παράταση του φαινομένου της ρίκνωσης κατά την επούλωση των τραυμάτων.