Καρκίνος Δέρματος Θεραπεία

Ως αρχή στη θεραπεία των καρκίνων του δέρματος θεωρείται ότι η ίαση επιτυγχάνεται με τη ριζική τους αφαίρεση και την ιστολογική επιβεβαίωση ότι ο όγκος αφαιρέθηκε πλήρως και επί υγιών ιστών.

Η έγκαιρη προσέλευση του ασθενούς με τον αρχόμενο όγκο στον εξειδικευμένο ιατρό, είναι ότι καλύτερο για την άμεση και ριζική αντιμετώπισή του.

Ο Δρ Δριμούρας και οι συνεργάτες, φροντίζουμε για μια ογκολογικά σωστή-“καθαρή” εκτομή της βλάβης σε ασφαλή όρια και επιπλέον δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στο καλό αισθητικό αποτέλεσμα της αποκατάστασης, έτσι ώστε ο ασθενής να επιστρέψει σύντομα στην καθημερινότητά του, χωρίς στίγματα και δυσμορφίες.

Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα είναι το συχνότερο κακόηθες νεόπλασμα του δέρματος. Προκαλεί τοπική ιστική καταστροφή, αυξάνεται με αργούς ρυθμούς και η πορεία του δεν ανακόπτεται εύκολα. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά συνήθως παρουσιάζεται μετά την ηλικία των 40 ετών.

Η συχνότητα του βασικοκυτταρικού καρκινώματος είναι μεγαλύτερη στους άνδρες σε σύγκριση με τις γυναίκες, αν και τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξησή του στο γυναικείο πληθυσμό. Η συνολική έκθεση του ασθενούς στην ηλιακή ακτινοβολία κατά τη διάρκεια της ζωής του, η ιονίζουσα ακτινοβολία από προηγηθείσα ακτινοθεραπεία και η έκθεση στο αρσενικό αποτελούν σημαντικούς παράγοντες κινδύνου.

Οι βλάβες συνήθως εντοπίζονται στο πρόσωπο (βλέφαρα, έσω κανθοί, ζυγωματική χώρα, παρειές, μέτωπο, άνω χείλος, ρίνα), το τριχωτό της κεφαλής, τα πτερύγια των ωτών και τον τράχηλο. Μερικές φορές εντοπίζονται στα ακάλυπτα μέρη του κορμού και των άκρων.

Διακρίνονται διάφορες κλινικές μορφές του βασικοκυτταρικού καρκινώματος: το οζώδες και ελκωτικό που είναι και το συχνότερο, το μελαγχρωματικό, το επιφανειακό, το σκληροδερματικό, το ινοεπιθηλίωμα του Pinkus, το σύνδρομο Gorlin, ο γραμμοειδής βασικοκυτταρικός σπίλος, το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα επί σμηγματογόνου σπίλου του Jadasshon και το βασικοακανθοκυτταρικό καρκίνωμα.

Αν δεν αντιμετωπιστεί, το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα επιμένει, διηθώντας και καταστρέφοντας παρακείμενες δομές. Όταν η αντιμετώπισή του δεν είναι επαρκής, το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα μπορεί να επιμένει κάτω από τον ουλώδη ιστό που σχηματίστηκε από την καταστροφή του όγκου.

Για τα άτομα που εμφάνισαν ένα πρώτο καρκίνωμα, ο κίνδυνος για δεύτερο υπολογίζεται σε 17% τον πρώτο χρόνο, 35% μέσα σε τρία χρόνια και 50% μέσα σε 5 χρόνια. Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα σπανίως απειλεί τη ζωή του ασθενούς. Κατά κανόνα, τα βασικοκυτταρικά καρκινώματα δεν δίνουν μεταστάσεις. Ανάλογα με την εντόπιση, η τοπική ιστική καταστροφή μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές αναπηρίες.

Καρκίνος Δέρματος Θεραπεία
Για τα αρχόμενα βασικοκυτταρικά καρκινώματα, οι βασικές μέθοδοι αντιμετώπισης είναι η κρυοθεραπεία, η διαθερμοπηξία και η χρήση διάφορων παραγόντων (χημειοθεραπευτικών, ανοσοδιεγερτικών). Όταν η βλάβη εντοπίζεται σε «ειδική» θέση (χείλη, ρίνα, πτερύγιο ωτός, βλέφαρα), καθώς και σε μεγαλύτερους ή υποτροπιάζοντες όγκους, η χειρουργική αφαίρεση αποτελεί τη μέθοδο εκλογής.

Στόχος της χειρουργικής θεραπείας είναι η πλήρης αφαίρεση του όγκου και η άμεση χειρουργική αποκατάσταση των ανατομικών δομών τόσο από λειτουργική όσο και από αισθητική άποψη. Η ταυτόχρονη ιστολογική εξέταση, επιτρέπει τον έλεγχο των χειρουργικών ορίων, για να επιβεβαιωθεί ότι αφαιρέθηκε όλη η κακοήθης βλάβη. Η αφαίρεση του όγκου δημιουργεί έλλειμμα κάποιου μεγέθους, που στη συνέχεια πρέπει να αποκατασταθεί με μια από τις μεθόδους της Πλαστικής Χειρουργικής και συγκεκριμένα με άμεση σύγκλειση, με ελεύθερο δερματικό μόσχευμα μερικού ή ολικού πάχους, με τοπικό κρημνό ή με απομακρυσμένο κρημνό.

Οι χειρουργικές αυτές επεμβάσεις πραγματοποιούνται στην πλειοψηφία τους με τοπική αναισθησία, είναι πολύ καλά ανεκτές από τους ασθενείς και δεν επηρεάζουν την καθημερινότητά τους, κυρίως όταν η αντιμετώπιση γίνεται έγκαιρα.

Το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα είναι το δεύτερο σε συχνότητα κακόηθες νεόπλασμα του δέρματος. Πρόκειται για έναν πρωτοπαθή, διηθητικό όγκο που παρουσιάζεται σε περιοχές του σώματος που εκτίθενται στον ήλιο, συνηθέστερα στην κεφαλή (ρίνα, πτερύγιο ωτών, πηγούνι, κάτω χείλος, μέτωπο, κροταφική χώρα, παρειά, τριχωτό κεφαλής), τον τράχηλο και τις άκρες χείρες των ηλικιωμένων ασθενών.

Το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα μπορεί να αναπτυχθεί σε έδαφος ακτινικής υπερκεράτωσης ή άλλης προκαρκινικής βλάβης ή ακόμα και σε περιοχή του δέρματος χωρίς προϋπάρχουσα δερματική βλάβη (de novo). Η πιθανότητα ενός ατόμου να αναπτύξει ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα κάποια στιγμή της ζωής του εκτιμάται μεταξύ 4% και 14%.

Στους αιτιολογικούς παράγοντες που εμπλέκονται στην παθογένεια του ακανθοκυτταρικού καρκινώματος περιλαμβάνονται η ηλιακή ακτινοβολία, η ακτινοβολία X και γ, το αρσενικό, οι πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες, το κάπνισμα, οι χρόνιες φλεγμονές (χρόνια οστεομυελίτιδα), τα χρόνια έλκη μετεγκαυματικών ουλών (έλκη Marjolin), οι ιοί των θηλωμάτων του ανθρώπου (HPV), ανοσολογικοί παράγοντες (ανοσοκαταστολή, μεταμοσχευμένοι ασθενείς) και η κληρονομικότητα.

Αρχικά το καρκίνωμα διεισδύει στο δέρμα και διηθεί τοπικά τους ιστούς. Όταν φτάσει σε βαθύτερα στρώματα του δέρματος αρχίζει η πλάγια επέκταση του όγκου, παράλληλα με το δέρμα, ακολουθώντας την οδό ελάχιστης αντίστασης. Τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να μεταφερθούν σε απομακρυσμένες θέσεις μέσω του περιαγγειακού χώρου των μεγάλων αγγείων και του περινευρικού χώρου των νεύρων. Τέλος, ο όγκος μπορεί να δώσει μεταστάσεις, συνήθως μέσω των λεμφαγείων στους επιχώριους λεμφαδένες και αργότερα σε απομακρυσμένα όργανα.

Καρκίνος Δέρματος Θεραπεία
Θεραπεία εκλογής για τα πρωτοπαθή ακανθοκυτταρικά καρκινώματα του δέρματος είναι η ευρεία χειρουργική αφαίρεση και ταυτόχρονη ιστολογική εξέταση, ώστε να εξασφαλίζεται η ολική αφαίρεση του όγκου με τα σωστά περιθώρια ασφαλείας. Η αφαίρεση του όγκου δημιουργεί έλλειμμα κάποιου μεγέθους, που στη συνέχεια πρέπει να αποκατασταθεί με μια από τις μεθόδους της Πλαστικής Χειρουργικής και συγκεκριμένα άμεση σύγκλειση, ελεύθερο δερματικό μόσχευμα μερικού ή ολικού πάχους, τοπικός κρημνός ή απομακρυσμένος κρημνός.

Οι χειρουργικές αυτές επεμβάσεις πραγματοποιούνται στην πλειοψηφία τους με τοπική αναισθησία, είναι πολύ καλά ανεκτές από τους ασθενείς και δεν επηρεάζουν την καθημερινότητά τους, κυρίως όταν η αντιμετώπιση γίνεται έγκαιρα.

Σε όλες τις περιπτώσεις διηθητικού ακανθοκυτταρικού καρκινώματος πρέπει να ελέγχονται οι επιχώριοι λεμφαδένες. Στα ακανθοκυτταρικά καρκινώματα που παρουσιάζουν αυξημένη πιθανότητα μετάστασης, μπορεί να πραγματοποιηθεί βιοψία του λεμφαδένα φρουρού (SLNB). Επί παρουσίας κλινικά ψηλαφητών και ανιχνεύσιμων λεμφαδενικών μεταστάσεων πρέπει να διενεργείται λεμφαδενικός καθαρισμός των επιχώριων λεμφαδένων.

Όταν η χειρουργική αφαίρεση της βλάβης δεν είναι εφικτή, ο ασθενής μπορεί να υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία.

Μετά την χειρουργική αφαίρεση του όγκου, συστήνεται προσεκτική παρακολούθηση του ασθενούς σε τακτά χρονικά διαστήματα. Οι ασθενείς πρέπει να εκπαιδεύονται ώστε να είναι σε θέση να εξετάζουν μόνοι τους το δέρμα και αν εντοπίσουν ύποπτες βλάβες, πρέπει να καταφεύγουν στον ιατρό τους.

Η πρόγνωση είναι γενικώς καλύτερη για τα ακανθοκυτταρικά καρκινώματα που αναπτύσσονται σε ακτινικές υπερκερατώσεις, καθώς σχεδόν ποτέ δεν δίνουν μεταστάσεις, σε σχέση με εκείνα που αναπτύσσονται σε υγιές δέρμα ή σε άλλες προκαρκινικές βλάβες (ακτινική χειλίτιδα, μετεγκαυματικά έλκη, χρόνια ακτονοδερματίτιδα) και εμφανίζουν πιθανότητα μετάστασης 20-30%.

Γενικώς, σαν αρχή στη θεραπεία των καρκίνων του δέρματος θεωρείται ότι η ίαση επιτυγχάνεται με τη ριζική τους αφαίρεση και την ιστολογική επιβεβαίωση ότι ο όγκος αφαιρέθηκε πλήρως και επί υγιών ιστών. Η έγκαιρη προσέλευση του ασθενούς με τον αρχόμενο καρκίνο στον κατάλληλο ιατρό είναι ότι καλύτερο για την άμεση και ριζική αντιμετώπισή του.